Terug aan het werk

Eindelijk ben je op een punt gekomen dat je je goed genoeg voelt om terug aan het werk te gaan. Je bent klaar om de draad terug op te pikken, je oude vertrouwde taken weer te doen. Maar dan komt de bittere pil…

Jouw taken werden tijdelijk overgenomen door anderen en worden nu op hun manier gedaan en sommige taken behoren nu zelfs tot iemand anders zijn takenpakket. Deels omdat het zo gegroeid is in de tijd dat je afwezig was en deels omdat ze je willen sparen zodat je niet opnieuw uit valt.

Allemaal heel fijn maar waar sta je zelf nu? Je begint te twijfelen of je eigenlijk nog wel nodig bent en plots voel je je een nummertje. Een nummertje dat even weggevallen is en vervangen werd door een ander nummer. Wat moet er nu met jouw nummer? Komt deze terug of krijg je een ander nummertje.

Voor je het weet wordt je weer even terug wat dieper in die donkere put geduwd. Dat zelfverzekerde gevoel dat je had toen je voor jezelf besliste dat je er klaar voor was, is spoorloos verdwenen.

Nu wordt het duidelijk wat er bedoelt wordt met een buffer opbouwen. Denk niet te snel dat het allemaal in orde is. Als je geen buffer hebt dan herval je snel terug.

Ik wil niet al te negatief klinken. Mijn eerste werkdagen waren niet slecht. Mijn collega’s hebben me goed ontvangen. Ik voelde me begrepen en gesteund. Het is pas achteraf dat duidelijk werd wat er veranderd was en dat niet alles terug zijn normale gangetje ging. En dat moest eigenlijk ook niet, want uiteindelijk heeft dat je mede naar een burn-out geleidt. Maar het voelt vreemd en onwennig te weten dat het leven dat je had, er niet meer is. Je weet niet meer welke weg je op moet, opnieuw ben je even verdwaald. Daar moet je even door, een nieuwe weg zoeken die beter bij je past. Maar dat klinkt eenvoudiger dan het in werkelijkheid is.

Ik dacht een buffer te hebben die groot genoeg was om die nieuwe weg te vinden, maar niets was minder waar. Daar ben ik op een pijnlijke manier achter gekomen.

Er zullen altijd tegenslagen zijn of dagen waarop je het allemaal niet meer ziet. Het is belangrijk om deze mindere dagen te kunnen opvangen. Wat kan jou helpen om deze dagen te overleven? Wat geeft jou een goed gevoel? Waarmee kan je deze dagen opvangen?

Mijn buffer was dus duidelijk niet groot genoeg. Dat resulteerde ook in nog maar eens een doktersattest dat ik nog geen 100% aan het werk kan…

Misschien had ik te veel verwacht. Het voelde voor mijzelf niet goed. Het voelde alsof ik anderen in de steek liet, dat anderen gaan denken dat ik profiteer.

Kon ik maar uitleggen hoe het er in mijn hoofd aan toe gaat…

Al deze gedachten en gebeurtenissen deden mij nadenken. Wat als dit toch niet de ideale toekomst of job is voor mij? Wat zou ik graag willen doen, waar zou ik gelukkig van worden,…

Ik wil een job die ik graag doe, waar ik mijn creativiteit kan gebruiken, waar ik mijn talenten kan ontwikkelen en tonen, waar ik voldoende vrijheid heb en bovenal… waar ik nog tijd heb om te leven en te genieten van het mama-zijn.

Die jobomschrijving heb ik tot nu toe nog nergens gezien, behalve in mijn hoofd. Misschien de hoogste tijd om die job zelf te maken?

Wat wil ik nu eigenlijk doen met de rest van mijn leven?

Weer stof tot nadenken dus..